رواية قبل فوات الاوان

لما تعزل نفسك عن مراتك لانها ماباقتش حلوة فى نظرك زى بقية الستات لكن تتغزل فى جارتنا فلانة وفى زميلتك علانة وقريبتك مش عارف مين عادى
لما تحضر فرح بناتك وانت قاعد كل الفرح مع زوجة المستقبل اكنك واحد من المعازيم ومانتش عارف حتى هم هيقضوا شهر العسل فين يبقى عادى جدا
لما تيجى بعد ٢٤ سنة جواز وتقوللى انا راجل وليا احتياجاتى ومن حقى اتجوز ومحلل لنفسك كل حاجة شايفها حړام ليا يبقى عادى جدا
انت انانى يا احمد، يمكن ماكانش عندى الجړأة انى اقولهالك قبل كده، حاولت كتير اصلحك لكن فشلت فشل ذريع ويمكن دى الحاجة الوحيدة اللى فشلت فيها فى حياتى، ويمكن غلطة عمرى انى فضلت معاك السنين دى كلها تحت سقف واحد، نفس الغلطة اللى بتغلطها ستات كتير ويقولولك عشان خاطر العيال

كنت حاملة هم وجودى معاك بعد جواز البنات، لكن سبحان الله الڤرج جالى اسرع مما تصورت، ولاول مرة تبقى ايجابى وتواجه وتحط حل لحاجة، اينعم الحل بتاعك كان ناقص، بس انا قررت انى مش هقبل بانصاف حلول 

فى حياتى بعد كده
لو انت ان الاوان انك تعيش، انا كمان لازم اعيش واعوض كل حاجة راحت منى
لو انا قلتلك انى هفضل شهور العدة هنا ده لانى مش عاوزة نفسية البنات تتاثر وهم لسه فى اول حياتهم وفى نفس الوقت اكون ظبطت امورى وحياتى
لكن نادية بالنسبة لاحمد واحمد بالنسبة لنادية اصبحوا مجرد جيران وجيران غير مقربين كمان، يمكن نتقابل صدفة بكل احترام، لكن بدون اختلاط ولا دردشة الا للضرورة القصوى، وكل المسئوليات اللى كنت شايلاها عنك السنين دى كلها نزلتها كلها خلاص من على اكتافى
وكملت نادية وهى بتقف وبتعدل حجابها: عن اذنك بقى عشان فى ناس مستنيانى واتاخرت عليهم
وسابته ومشيت بخطوات هادية وموزونة واحمد قاعد باصص عليها وهى ماشية وهو مش مصدق ودانه، بقى هى دى نادية، معقولة، ازاى اتجرأت واتكلمت معايا بالطريقة دى، ومين اللى كانت بتتكلم عنه ده، أنا …. معقول
احمد ابتدى يراجع كل حاجة قالتها عنه رغم غضبه الشديد منها الا انه لقى انه فعلا عمل كل ده ، عمره ماشال مسئولية