رواية حورية رابح

جلال : دلعك الماسخ فيه ده هو اللى وصلها لكده

مصطفى : أنا معرفش ازاى حور توصل لكده ده الناس بتحلف بأخلاقها

سمعه صويت أحد الخادمات و هى تقول : يالههههههههههههوى يا خرااااابى الست حور هربت

جلال : أنا هتصرف هى مبعتدش اكيد

 و اتصل بولده رابح للبحث عنها

 ‏عند حور فضلت تجرى وسط الخضرة و الزرع و هى مش عارفة رايحة فين لحد ما رابح لقها و اتجه نحيتها و هو راكب الحصان العربى الاصيل بتاعه (قيصر ) 

حور صرخت لأنها خايفة من الحصان

 ‏رابح مسك الحصان و غير اتجهه قبل ما يخبط حور

 و استرق اول نظرة فى عيونها كانت أشبه بالسحر فى المفعول كانت لون عيونها الاخضر كأنه ورقة شجر من الج،ـنة سقطت فى عيون حور و سرعان ما سحبها و ركبها قدامه على الحصان

 ‏حور : سيبنى انت مين يا حي*وان 

 ‏رابح : اقف .لى خشمك عاد

 ‏حور : بقولك انت مين نزلنى

 ‏رابح : أنا ولد عمك اتكتمى عاد مش عايز اسمع نفسك و اكمل و هو يهمس فى أذنها كفحيح الافعى : و حسابك معايا أنا بذات هيكون عسير\

 ‏حور ارتعبت فهى تعلم طباع عائلة والدها فهم التفاهم معهم صعب جدا و حادين الطباع و كان رابح أكثرهم عـ،صبية

 ‏حور : ده مش البيت

 ‏رابح : هو الهباب الدوار لكن من ورا مش من الباب العمومى

 ‏حور : و ليه جبتنى من هنا

 ‏رابح : لاا و الله ادخل بيكى على الرجالة و الحرس اللى واقفين علشان اوريهم بنت عمى الهربانة و كمان بخلجاتك دى ايه انتى فاكرك نفسك لسه فى البندر عاد اهنه الحريم عندنا يعرفوا يعنى ايه حشمة يا جليلة الربية