رواية صراعات الحياة بقلم يارا عبدالعزيز

مسك ايدها بحب كبير واتكلم بحنية مفرطة

: وحشتينى اوى انهاردة

ندى بخجل: وانت كمان هو سيف كان ماله

زياد بغيرة وضيق: هبقى اقولك بعدين

ندى: ماشى

عند يوسف كان قاعد على مكتبه وفاتح صفحتها على الانستا وبيتفرج على صورها

يوسف وهو بيقفل الفون وبضيق من نفسه: استغفر الله العظيم كان لازم تيجى يا ندى كنت هقولها طب اروح اقولها دلوقتي اكيد مامتها جت

عند زياد وندى

ندى: زياد

زياد: عيونه

ندى بأببتسامة: هو سيف ماله قولتلى هتقولى ومقولتليش

زياد بغيرة: انتى مالك مهتمة بسيف كدا ليه

طلعت من حضنه وهى بتبصله بغضب: قصدك ايه بالسؤال

زياد بضيق وهو بيسحبها لحضنه: مش قصدى حاجة وخليكى متبعديش

ندى بطفولة: انت مستفز وبارد

زياد: والله كل دا عشان سؤال سألته

ندى: عشان انت تفكيرك غلط سيف دا زى اخويا لولا سيف انا كنت هضيع كنت مش هلاقى حد اروحله

زياد بضيق وغيرة شديدة: يواه انتى مقدمكيش غير سيرة سيف

ندى: زياد هو انت بتغير من اخوك

زياد بغضب: انا اغير عليكى من ابوكى يا ندى متجبيش اسم اى راجل على لسانك انتى مش عارفه بتعملى فى قلبى ايه

ندى: لا انت بجد مش طبيعي

زياد: مش طبيعي عشان بحبك وبعشقك

ندى: لا عشان غيرتك دى مش طبيعية

زياد وهو بيقوم بضيق: تمام

ندى: رايح فين

زياد: خارج

قام وادها ضهره جريت عليه وحضنته من ضهره بقوة واتكلمت بصوت مخنوق: خلاص متسبنيش انا اسفة مش قصدى اضايقك يحبيبى والله

لفلها واخدها فى حضنه واتكلم بحنية مفرطة

: خلاص متزعليش انا اللى اسف

ندى بأببتسامة: طلعت بتزعل بسرعة على فكرة

زياد بحب وهو بيبص فى عينيها: يمكن عشان ببقى معاكى شبه الطفل

ندى: بحبك

زياد: وانا بعشقك

مسك ايديها وقعد على الكنبة وقعدها على رجله

: تعالى بقى يستى عشان احكيلك سيف ماله

حياة: حاضر جاية أهو

فتحت الباب لاقيت سيف واقف وعيونه مليانة بالدموع وبيبصلها بحب كبير

اتماسكت وحاولت تظهر عكس اللى جواها

حياة: انت ايه اللى جابك

سيف: مش قادر والله يا حياة كفاية كدا تعالى نتجوز والله ما هتبقى مبسوطة معايا

حياة بصدمة: سيف انت سكران

سيف بسكر: تخيلى سيف الاميرى شرب شربت عشان انساكى وبرضوا مش عارف لاقيت رجلى جايبنى على هنا

حياة: امشى امشى بقى بالله عليك كفاية كدا

سيف: طب ليه بتعملى فيا كدا مش انتى قولتى انك بتحبينى

حياة: لا كنت فاهمة مشاعرى غلط

سيف بغضب: انتى كذابة انا شايف حبك ليا فى عينيكى

حياة: امشى يا سيف

سيف: مش ماشى

حياة: خلاص انا اللى هطلع الم هدومى وامشى من هنا ومش هتشوف وشى تانى

سيف بغضب وصوت عالى ارعبها: انتى بتعملى كدا ليه

كان هيقع بس مسكته

حياة: سيف انت كويس

سيف: لا انا مش كويس خالص كمل وهو بيشاور على قلبه دا بيوجعنى اوى اوى يا حياة

سيف: حياة انا بحبك فضل كدا لحد اما نام

قعدت جانبه وبصتله بحب كبير

: انا اسفة يا سيف اسفة

دخلت جابت بطانية وغطته بيها

فى الصباح صحى لاقها نايمة على الكرسى ولاقى البطانية محطوطة عليه بصلها وابتسم

سيف: حياة

حياة بنوم وهى بتصحى: هاا

سيف: قومى نامى جوا وانا همشى اسف على اللى حصل واوعدك انها مش هتتكرر تانى

حياة: اتمنى